Iso Betadine Gel Tube 100g

iso-Betadine® bevat polyvidone-jodium afgekort PVP-I en wordt ook wel een "breed spectrum ontsmettingsmiddel" genoemd omdat het alle microben doodt (bacteriën, schimmels, virussen).

• Traumatische of heelkundige wonden
• Ulcus varicosum, postflebitisch ulcus, ulcus door arteriële circulatoire insufficiëntie, doorligwonden
• Brandwonden

• De werkzame stof in dit middel is polyvidonjodium.

• De andere stoffen in dit middel zijn: macrogol 400 – macrogol 4000 – macrogol 6000 – gezuiverd water.

Gebruikt u nog andere geneesmiddelen?

Gebruikt u naast iso-Betadine Gel nog andere geneesmiddelen, heeft u dat kort geleden gedaan of bestaat de mogelijkheid dat u in de nabije toekomst andere geneesmiddelen gaat gebruiken? Vertel dat dan uw arts of apotheker.

Het is mogelijk dat het polyvidonjodiumcomplex reageert met bepaalde eiwitten en bepaalde onverzadigde organische stoffen, waardoor de werkzaamheid kan afnemen.

Gelijktijdig gebruik met preparaten voor wondbehandeling die enzymatische bestanddelen bevatten, vermindert de werking van beide behandelingen.

iso-Betadine Gel kan reageren met andere geneesmiddelen of producten, vooral degene op basis van kwik, lithium, alkaliën of natriumthiosulfaat. Producten die kwik bevatten mogen niet gelijktijdig worden gebruikt vanwege de vorming van een stof die de huid kan beschadigen.

Gelijktijdig gebruik van iso-Betadine Gel en bepaalde producten zoals ontsmettingsmiddelen op basis van zilver, een oplossing van waterstofperoxide (ook zuurstofwater genoemd) of taurolidine kan de werking van beide stoffen verminderen. Voornamelijk bij het gebruik van zuurstofwater moet men enkele minuten wachten alvorens iso-Betadine Gel te gebruiken.

Als iso-Betadine Gel samen of onmiddellijk voor of na octenidine wordt gebruikt op dezelfde of een nabijgelegen zone, kunnen de betreffende zones tijdelijk donker kleuren. De verkleuring van de huid op de toedieningsplaats wordt veroorzaakt door de kleur van het geneesmiddel.

iso-Betadine Gel kan invloed uitoefenen op een onderzoek van de schildklier en op bepaalde bloedtests (zoals meting van de concentratie kalium, fosfaten, urinezuur, enz.) en kan ook interfereren met onderzoek naar de werking van de schildklier.

Tijdens het gebruik van de oplossing met Polyvidonjodium kan de absorptie van jodium door de schildklier dalen, wat een invloed kan uitoefenen op verschillende onderzoeken (schildklierscintigrafie, bepaling van eiwitgebonden jodium, diagnose met radioactief jodium) en een geplande behandeling van de schildklier met radioactief jodium onmogelijk kan maken. Na het einde van de behandeling moet 4 weken worden gewacht voor er een nieuwe scintigrafie wordt uitgevoerd.

1. MOGELIJKE BIJWERKINGEN

Zoals elk geneesmiddel kan ook dit geneesmiddel bijwerkingen hebben. Niet iedereen krijgt daarmee te maken.

De frequentie van de hieronder opgesomde bijwerkingen wordt gedefinieerd aan de hand van de volgende conventie:

• Zeer vaak (treedt op bij meer dan 1 op de 10 gebruikers)
• Vaak (treedt op bij 1 tot 10 op de 100 gebruikers)
• Soms (treedt op bij 1 tot 10 op de 1.000 gebruikers)
• Zelden (treedt op bij 1 tot 10 op de 10.000 gebruikers)
• Zeer zelden (treedt op bij minder dan 1 op de 10.000 gebruikers)
• Frequentie niet bekend (kan met de beschikbare gegevens niet worden bepaald)

Immuunsysteemaandoeningen: Zelden: er kan een overgevoeligheidsreactie van de huid optreden, zoals een allergische reactie na contact in de vorm van jeuk, roodheid van de huid of vergelijkbare reacties.

Zeer zelden: er is melding gemaakt van een veralgemeende allergische reactie met daling van de bloeddruk en/of ademhalingsproblemen (anafylactische reactie).

Endocriene aandoeningen: Zeer zelden (bij patiënten met een voorbeschiktheid of met bestaande aandoeningen van de schildklier): te sterke werking van de schildklier (hyperthyreoïdie) (soms gepaard met symptomen van tachycardie (te snelle hartslag), agitatie of zwelling in de hals (struma)).

Frequentie niet bekend (na langdurig of uitgebreid gebruik van polyvidonjodium): afname van de schildklierfunctie (hypothyreoïdie).

Voedings- en stofwisselingsstoornissen: (Kunnen optreden na absorptie van grote hoeveelheden polyvidonjodium (bv. bij de behandeling van brandwonden).)

Frequentie niet bekend: verstoring van de ionenconcentratie, metabole acidose, gewichtsverandering.

Huid- en onderhuidaandoeningen: Zelden: contacteczeem (huidreactie met symptomen zoals roodheid, kleine blaasjes en jeuk).

Zeer zelden: snelle zwelling (oedeem) van de huid, de slijmvliezen en de onderhuidse weefsels in het gezicht (angio-oedeem), netelroos.

Frequentie niet bekend: voorbijgaande huidverkleuring.

Nier- en urinewegaandoeningen: (Kunnen optreden na absorptie van grote hoeveelheden polyvidonjodium (bv. bij de behandeling van brandwonden).)

Frequentie niet bekend: een abnormaal aantal osmotisch actieve deeltjes in het bloed (osmolariteit van het bloed), een nierfalen door een acute nierinsufficiëntie.

Letsels, intoxicaties en verrichtingscomplicaties: Frequentie niet bekend: chemische brandwonden van de huid (vernietiging van de huid door een irriterend product) (bv. bij ophoping van het product onder de patiënt tijdens de voorbereiding van een operatie).

- Overgevoeligheid aan een van de bestanddelen van het geneesmiddel.
- Prematuren of kinderen jonger dan 30 maanden.
- Schildklierstoornissen of voorgeschiedenis van jodium-intolerantie.
- Gelijktijdig gebruik van topische middelen die kwikderivaten bevatten.
- Niet toedienen vóór een scintigrafie met radioactief jodium of een behandeling van schildklierkanker met radioactief jodium

• 1 of meermaals per dag
• Rechtstreeks aanbrengen of als verband